Awakkk...

IMungkin mendiamkan diri tu yg terbaik tuk awak..

Tapi tahu tak? Untuk saya... itu sangat memenatkan... Awak mungkin tersenyum dan mungkin jua berkata " padan muka ko... sapa suh buat aku terluka?"

Tapi... awak sedar tak? Bila macam ni lagi menyulitkan segalanya...

Awak...

Cuba bgtau...

Cuba cakap apa yg terpendam dalam lubuk hati awak tu...

Nak saya buat apa supaya awak boleh bersuara?

Ketenangan apa yang awak inginkan supaya saya boleh berdiri dan terus berlari pergi dari hidup awak seperti yang awak inginkan!

Awak...

Saya bukanlah pendosa yang terus membuat dosa...

Saya bukanlah manusia yang tidak pernah melupakan kekhilafan saya..

Tapi awak terus lupa.. lupa bahawa saya bukanlah seorang yang masih meneliti kesalahan demi kesalahan saya tiap malam..

Awak..

Awak tahu saya seorang pemikir..

Dan awak...

Awak juga tahu betapa saya concern pasal awak kan?

Tentu awak risau pasal saya juga. Betul tak?

Saya terseksa dengan apa yang berlaku nie..

Awak..

Tolonglah bersuara... Tolonglah.. at least saya tenang tuk terus melangkah..

Tu je permintaan saya awak..

Agar saya melangkah dengan lebih tenang biarpun longlai di hanyut perasaan bersalah..

I really miss u..